Yaşadığımız zaman.
Qapım döyüldü…Soruşdum Kimdi?
Dedi: Zaman…
Qapını açdım. Ayaqqablarını belə çıxartmadan otağıma daxil oldu.
Otağımın qapısını sındırdı.
Niyə sındırdın deyə soruşdum?
Hər acı çəkdikdə otağına qapılıb qapını çırparaq bağladığın o qapının qulpu sınmalıdır ki,
sən bir daha o qapı arxasında özünü dustaq hiss etməyəsən deyə, dedi.
Otağımı darmadağın etdi. Yastığımı pəncərədən aşağı atdı.
Bəs bu gecə başımı nəyə qoyub yatacağam? deyə, soruşdum…
Dedi: Özünü boğurdun yadındadı?
Ağlamağını heç kim eşitməsin deyə yastıqla başına sıxıb özünü boğurdun.
İndi yenə bu gecə ağla eşitsinlər səsini…!!!
Ağla ağlaya biləcəksənmi? Davamını oxu…
Avqust 8, 2013
......Afag Shirinova.......
Heyat. 